Η διεστραμμένη «ισότητα» του Ναζισμού. Της Βάσως Κόλλια

Φημολογείται ότι ο Χίτλερ εξελέγη κυρίως από γυναίκες. Κι ακόμα, ότι ο σκοτεινός ηγέτης ασκούσε ένα είδος ερωτικής γοητείας στις ψηφοφόρους του. Αυτό υποστηρίζεται και από «απολογητές» και, εν γένει, από «διαφημιστές» του ναζισμού, οι οποίοι είχαν αναγάγει την προπαγάνδα σε άφθαστη τέχνη.

Προσεγμένα επιμελημένες «αυθόρμητες» φωτογραφίες και φιλμάκια του καθεστώτος, απεικονίζουν γυναίκες να αποθεώνουν εκτός ελέγχου τον Φύρερ τους.

Η ιστορική μελέτη αμφισβητεί ότι οι γυναίκες, περισσότερο από τους άνδρες της Γερμανίας, ανέβασαν τον Χίτλερ στην εξουσία, το 1932. Υπάρχουν ενδείξεις ότι κατά περιοχές ήταν άνδρες εκείνοι που κατά κύριο λόγο ψήφισαν το Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (NSDAP). Εξετάζεται το ενδεχόμενο κάποιες γυναίκες να ψήφισαν το NSDAP υπό την πίεση των ανδρών της οικογένειάς τους.

Το ιδεολογικό συνονθύλευμα του ναζισμού εξέφραζεακραία αντι-φεμινιστικές απόψεις που κάλυπτε κάτω από ένα πρόσχημα «ισότητας» ανδρών και γυναικών. Στην πραγματικότητα, επρόκειτο για ισοπέδωση των πολιτών από κάθε κοινωνική τάξη ή ομάδα, για μια επιχείρηση πολτοποίησης της ανθρώπινης υπόστασης, κάτω από τη μπότα του ισόθεου Φύρερ.

Η «ισότητα» αυτή ως ιδεολόγημα εναλλάσσεται με μια ψευδο-θεοποίηση της γυναίκας. Είναι γνωστή η δήλωση του Χίτλερ το 1933 ότι «στο Κράτος μου, η Μητέρα είναι ο πιο σημαντικός πολίτης». Και ο Γκαίμπελς συμπλήρωνε, για να μην μείνει καμία αυταπάτη για τις πραγματικές προθέσεις του ναζισμού, ότι ο πρωταρχικός και ο θεμιτός ρόλος μιας γυναίκας βρίσκεται εντός της οικογένειας, και αφορά στο έργο της τεκνοποίησης.

Έτσι, λοιπόν, η Γυναίκα-Μητέρα δεν έχει καμία ελευθερία επιλογής στην αυτοπραγμάτωσή της. Οι ρόλοι καθορίζονται σε απόλυτο βαθμό από τα βιολογικά χαρακτηριστικά της. Οι άνδρες είναι οι παραγωγοί και οι δημιουργικοί παράγοντες της ζωής, της πολιτικής και του πολέμου. Οι γυναίκες είναι οι υπάκουες, καλοχτενισμένες, υγιείς και ακαταπόνητες μηχανές αναπαραγωγής των μελλοντικών υποστηρικτών τού ναζιστικού κινήματος. Από αυτές εξαρτάται η διατήρηση της ισχυρής οικογένειας και ενός αγνού και δυνατού Έθνους.

Για να είναι βέβαιο το ποθητό αποτέλεσμα, η ναζιστική μηχανή είχε ιδρύσει Σχολές για επίδοξες συζύγους των ανδρών των Ες Ες, η πρώτη από αυτές στη νήσο Schwanenwerder, στη λίμνη Wannsee έξω από το Βερολίνο. Αυτό αποκαλύπτουν έγγραφα που φυλάσσονταν στο Ομοσπονδιακό Αρχείο της Γερμανίας και πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας.

Επικεφαλής των Σχολών ήταν η Gertrud Scholtz-Klink, η μοναδική γυναίκα που έφτασε υψηλά στην ιεραρχία των Ναζί στην ιστορία του Γ' Ράιχ. Η «επιμόρφωση» διαρκούσε έξι εβδομάδες και περιελάμβανε οικοκυρικά και κοινωνική μόρφωση κατάλληλη για συναναστροφή με τον σύζυγο, σε κοινωνικές εκδηλώσεις των Ναζί. Όποια αποτύγχανε να αντεπεξέλθει στην εκπαιδευτική αυτή διαδικασία δεν λάμβανε πιστοποιητικό γάμου. Η ρατσιστική πολιτική του ναζισμού απαγόρευε τη συμμετοχή σε γυναίκες Εβραίες ή τσιγγάνες, αλλά και σε οποιαδήποτε γυναίκα με σωματική ή διανοητική υστέρηση ή ψεγάδι.

Σε ομιλία της το 1936, η Scholtz-Klink καλεί τις γυναίκες να αποδεχθούν τον ρόλο του «μικρού βοηθού» του Φύρερ. Λέξη-κλειδί, η πίστη σε αυτόν. Θα πρέπει να είναι έτοιμες να θυσιαστούν, με απόλυτη αυταπάρνηση και χωρίς κανένα δισταγμό, χωρίς να ρωτήσουν ποια θα είναι η μοίρα τους. Απλώς, να είναι διαθέσιμες για το υπέρτατο καθήκον τους ως «μητέρες του έθνους».

Ακόμη κι αν η γυναίκα πρέπει να εργαστεί στην παραγωγή, εφόσον το απαιτεί η ανάγκη επιβίωσης του έθνους, είναι πάντα προτιμότερες οι εργασίες που «συμφωνούν» με τη γυναικεία της φύση, για παράδειγμα ως νοσοκόμα ή κοινωνική λειτουργός. Ηγετικά στελέχη των Ναζί έβλεπαν εχθρικά τις γυναίκες πολιτικούς, δικηγόρους και δημοσιογράφους. Ακατάλληλα θεωρούνταν τα επαγγέλματα που προσέδιδαν ανεξαρτησία στις γυναίκες των αστικών κέντρων και, σίγουρα, δεν ευνοούσαν τον γάμο και την οικογένεια.

Αυτή την ιδεολογική «κληρονομιά» που αδικεί όχι μόνον τη γυναίκα αλλά το ανθρώπινο γένος, επιχειρούν να αναβιώσουν νεο-ναζιστικά μορφώματα του σήμερα, στην καρδιά της Ευρώπης.

Δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών γύρω από τις πρόσφατες εγκληματικές ενέργειες της Χρυσής Αυγής, ρίχνουν φως στον ρόλο κάποιων γυναικών που βρέθηκαν πολύ κοντά στον πυρήνα τής οργάνωσης του μίσους.

Τηλεφωνικές συνομιλίες που ήρθαν στη δημοσιότητα, αλλά και η επίσημη «γραμμή» της Χρυσής Αυγής για τον ρόλο των φύλων αποκαλύπτουν τρομακτικά ελλείμματα διαύγειας και διανοητικής συνέπειας. Οι γυναίκες της Χρυσής Αυγής επιχειρούν να μας πείσουν ότι βασική αποστολή τού γυναικείου φύλου είναι η Μητρότητα, για χάρη του Έθνους, παρότι τοποθετούνται ανοικτά υπέρ της στράτευσης των γυναικών από τα 18, αλλά και διεκδικώντας δυναμικούς ρόλους στα εσωτερικά της οργάνωσης.

Διαβάζουμε στον επίσημο ιστότοπο «Ιδεολογική Βιβλιοθήκη Μετώπου Γυναικών» της Χρυσής Αυγής:

«Εμείς οι Ελληνίδες, μέλη του Λαϊκού Συνδέσμου, έχοντας βαθύτατη συναίσθηση της καταστροφής που επιφέρει το φεμινιστικό πνεύμα της εποχής μας, είμαστε ενάντια σε κάθε λογής διακηρύξεις για την ισότητα των δύο φύλων»

Η γυναίκα, μας εξηγεί λίγο πιο κάτω στον ίδιο ιστότοπο, έχει μόνο μια υποχρέωση:

«Η υποτιθέμενη απελευθέρωση της γυναίκας την αποπροσανατόλισε και από την πραγματική ουσία του ύψιστου ρόλου της, την Μητρότητα. Δηλαδή την υποχρέωση και την ύπατη τιμή, να φέρει στον κόσμο και να αναθρέψει τα νέα βλαστάρια στον κορμό της Φυλής»

Από τις δύο και μόνο αυτές αναφορές από τις επίσημες πηγές της Χρυσής Αυγής αντιλαμβανόμαστε πολύ εύκολα ότι οι Έλληνες νοσταλγοί του ναζισμού έχουν υιοθετήσει απόλυτα στη δήθεν ιδεολογία τους -αν η άρρωστη και διεστραμμένη αυτή σκέψη μπορεί να ονομαστεί ιδεολογία- τη θέση της γυναίκας όπως αυτή οριζόταν στη ναζιστική κοινωνία. Τη θέση του κατώτερου όντος.

Η έμφαση που δόθηκε από τους Ναζί στον αναπαραγωγικό ρόλο των γυναικών συνδυάστηκε με τον αντισημιτισμό και την εμμονή στην υποτιθέμενη «μόλυνση της γερμανικής φυλής» από τους Εβραίους. Η καθαρότητα της φυλής ήταν ο μοναδικός σκοπός, ο μοναδικός ρόλος των γυναικών στην κοινωνία και στη ζωή. Σκεύη ηδονής, λοιπόν, και αναπαραγωγικές μηχανές. Όντα χωρίς ψυχή.

Αναρωτιέμαι αν οι κυρίες που βλέπουμε αυτές τις μέρες να συμμετέχουν -και μάλιστα κάποιες από αυτές με σημαντικό ρόλο στο γίγνεσθαι «του λαϊκού συνδέσμου της Χρυσής Αυγής»- έχουν γνώση ή/και επίγνωση του «αξιακού συστήματος» που υπηρετούν.

Βεβαίως, είναι πολύ τι πιο εύκολο από το να δηλώνεις «αντι-φεμινίστρια», όταν στην καθημερινότητά σου απολαμβάνεις όλα τα προνόμια που σου παρέχει μια κοινωνία ευνομούμενη, οργανωμένη με βάση την αρχή τής ισότητας των φύλων και του σεβασμού στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Η στάση τους αυτή, που παραπέμπει ευθέως στις χιτλερικές και γκαιμπελικές απόψεις κατά των γυναικών, συνιστά την πιο αποκρουστική, συστηματική και διαδεδομένη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αποτελεί απειλή για τις γυναίκες και προσβάλλει την κοινωνία μας, το αξιακό μας σύστημα και τον πολιτισμό μας.

Αποτελεί πραγματική τροχοπέδη στην ανάπτυξη, τόσο την οικονομική, όσο και την κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική. Αποτελεί ντροπή για τη δημοκρατία μας και μελανό σημείο για την παιδεία μας. Αποτελεί προσβολή στην Ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας.

Κάποιες από τις σύγχρονες νεοναζί, μπορεί να μας ρωτήσουν πώς μπορεί κανείς να μιλάει για την ισότητα των φύλων όταν κάποιοι συμπολίτες μας σήμερα αντιμετωπίζουν ζητήματα επιβίωσης; Μήπως είναι μια πολυτέλεια;

Πρέπει να αντισταθούμε στην «ευκολία» αυτής της συλλογιστικής. Γιατί:

• Διακυβεύονται τα δικαιώματα του μισού –και πλέον- πληθυσμού τού πλανήτη. Η μαζικότητα του προβλήματος αποτελεί από μόνη της ίσως το πιο ισχυρό επιχείρημα.

• Η διασφάλιση της ισότητας είναι θέμα Δημοκρατίας.

• Η διασφάλιση της ισότητας θέτει ζητήματα κοινωνικής ειρήνης. Η κρίση έχει δυστυχώς και «γυναικείο» πρόσωπο. Οι γυναίκες πρωταγωνιστούν στην ανεργία, στις κατώτερες θέσεις της εργασιακής ιεραρχίας, στις πρόσκαιρες και επισφαλείς             μορφές απασχόλησης. Όταν η ανισότητα των φύλων συνοδεύεται από τη φτώχεια και την απομόνωση, τότε το μείγμα είναι «εκρηκτικό». Έχουμε ακόμη πιο έντονα φαινόμενα ακραίων πράξεων βίας ενάντια σε γυναίκες. Εμπορία γυναικών. Κακοποίηση, βία ψυχολογική και σωματική, βία ενδοοικογενειακή και μη. Έχουμε έξαρση σε φαινόμενα πολλαπλών διακρίσεων, ρατσιστική βία κατά γυναικών ή/και κοινωνικό στιγματισμό.

• Η ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στην παραγωγή γνώσης, αγαθών και υπηρεσιών, αποτελεί μονόδρομο για την ευημερία των κοινωνιών μας. Σήμερα, μόλις οι μισές από τις γυναίκες που βρίσκονται σε ηλικία κατάλληλη για εργασία, έχουν δουλειά. Αυτό μεταφράζεται σε χαμηλότερη οικονομική ανάπτυξη έως και κατά 27% του κατά κεφαλήν ΑΕΠ σε ορισμένες χώρες. Αντίστροφα, έχει αποδειχθεί ότι η συμμετοχή γυναικών στην ηγεσία των επιχειρήσεων συνδέεται με εντυπωσιακά αυξημένη κερδοφορία.

Γιατί η ισότητα των φύλων δεν είναι πολυτέλεια. Είναι νομοτέλεια!

* Η Βάσω Κόλλια είναι Γενική Γραμματέας Ισότητας των Φύλων

 retrieved from tvxs.gr/news