Η σεξουαλική κακοποίηση έχει όνομα...

“Όταν ένας ενήλικας παραβιάζει το σώμα ενός παιδιού με οποιοδήποτε τρόπο για δική του ερωτική ικανοποίηση, είναι σεξουαλική κακοποίηση. Αυτό είναι. Έχει όνομα».

Ένα κορίτσι έντεκα χρονών κακοποιείται σεξουαλικά από τον πατριό του, έναν άνθρωπο που αγαπά και εμπιστεύεται. Έναν άνθρωπο που όλοι θεωρούν άξιο εμπιστοσύνης, υπεύθυνο και σωστό πατέρα.

Η Δήμητρα Πατρικαράκου καταθέτει μία συγκλονιστική μαρτυρία σεξουαλικής κακοποίησης. «Βεβήλωση-Μία αληθινή ιστορία κακοποίησης», είναι ο τίτλος του βιβλίου της, το οποίο μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Αρμός, γραμμένο όλο στον ενεστώτα και υπογεγραμμένο με το αληθινό όνομά της.

- Γιατί όλο το βιβλίο είναι γραμμένο στον ενεστώτα;

Δεν πρόκειται για συνειδητή απόφαση. Ούτε έγω ξαναγράψει ούτε έχω την εμπειρία της συγγραφής. Ο ενεστώτας νομίζω ότι προέκυψε, επειδή το βιβλίο ήταν μία διεργασία, ακόμη και για μένα. Όλα τα συναισθήματα τα οποία βγαίνουν, τα ένωθα την ώρα που έγραφα το βιβλίο. Δεν έγραψα τώρα για το τι ένιωθα τότε. Ακόμη και όταν αναφέρομαι στο παρελθόν, αυτό το παρελθόν το ζούσα την ώρα που έγραφα γι' αυτό.

- Πιστεύεις ότι το φύλο του ψυχοθεραπευτή παίζει ρόλο στις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης;

Δεν μπορώ να ξέρω γιατί δεν έχω πάει σε άνδρα ψυχοθεραπευτή. Παρά τα όσα έχω ζήσει, την σεξουαλική κακοποίηση από τον ίδιο τον πατριό μου, δεν μου έχει δημιουργηθεί κάποιο θέμα με τους άνδρες. Έχω και είχα πολλούς φίλους άνδρες. Νομίζω ότι έχει να κάνει με τον άνθρωπο και όχι με το φύλο του ψυχοθεραπευτή.

- Τι είναι αυτό που κάνει να υπερισχύουν οι καλές και ευχάριστες στιγμές εις βάρος των οδυνηρών και δυσάρεστων; Γιατί οι στιγμές της σεξουαλικής κακοποίησης δεν υπερκαλύπτουν εκείνες της διασκέδασης και της χαράς;

Μας είναι πολύ πιο εύκολο να αγαπάμε και μαθαίνουμε να αγαπάμε κάποιους ανθρώπους. Είναι πολύ πιο εύκολο να μείνεις στις ευχάριστες στιγμές παρά να υπερισχύσουν μέσα σου οι άσχημες εμπειρίες, να σκαλίσεις το αρνητικό που σου ανατρέπει όλη την κοσμοθεωρία και την ασφάλεια και την εικόνα αυτού του καλού ανθρώπου. Δεν ξέρεις πως να διαχειριστείς το αρνητικό συναίσθημα για έναν άνθρωπο τον οποίο έχεις μάθει να αγαπάς.

- Θεωρείς ότι η μαρτυρία σου συναντά τα κρυμμένα μυστικά πολλών κοριτσιών και αγοριών γύρω μας, σήμερα;

Υπάρχει τεράστια κάλυψη από τις μητέρες και από το οικογενειακό περιβάλλον για τέτοια  πράγματα. Τι θα πει η κοινωνία για την οικογένειά μας; Τι θα πουν για μας; Πολύ συνηθισμένο φαινόμενο και το κατάλαβα αφού εκδόθηκε το βιβλίο. Τόσο συνηθισμένο! Αυτό με εξοργίζει!

- Γράφεις: «Πόσο πίσω είμαστε ως κοινωνία που όχι μόνο επιτρέπουμε να υπάρχει παιδική κακοποίηση αλλά και δεν παρέχουμε σωστή υποστήριξη στα θύματά της». Ούτε οι γραμμές SOS, ούτε η εισαγγελία σε βοήθησαν.

Είναι πολύ ερασιτεχνικός ο τρόπος με τον οποίο σε αντιμετωπίζουν οι γραμμές SOS, ενώ εσύ έχεις κάνει μια πολύ μεγάλη προσπάθεια να καλέσεις το τηλεφωνικό τους νούμερο και να μιλήσεις! Δεν ξέρουν να το χειριστούν το θέμα, δεν ένιωσα την παραμικρκή εμπιστοσύνη. Δεν ξέρουν καν το νομικό πλαίσιο, άλλα λέει η μία γραμμή, άλλα η άλλη. Μόνο η Γενική Γραμματεία Ισότητας κατάφερε να μου προσφέρει μια πιο ουσιαστική βοήθεια.

http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.vivlia&id=35610